Meşe

 Yaşanan her an geçmişe ait, anılar bırakırken geçmişe keyifle tebessümler oluşturmanın önemini hatırlamak gerekiyor.

Sonbahar zamanlarında yapılan herhangi bir yürüyüşte zamanını doldurmuş yaprakların kendilerini doğaya bıraktıklarına şahit olursun, doğa ananın onları dönüştüreceğine ve tekrar yaşama döndüreceğine dair inanç onlara dallarından rahatlıkla boşluğa bırakma güveni verir. İşte bu güven ve inanç maneviyattın özünü görebilmektir. İnançların en gerçeğidir. Akan her suyun yolunu bulacağına, düşen her damlanın özden çağırına gideceğine duyulan inanç ile eş değerdir. 

 Yalnız yapılan yolculuklarda sol tarafından hissettiğin serinliğin, tek başınalığın verdiği ürpermenin hissettirdiği bu kırgınlığın yolculuğun bir parçası olduğunu bilmek ve kendi yolculuğuna güvenmek. Yollar her zaman olması gereken iyiye çıkara inanlar için ne de keyiflidir. Çaresiz hissetmeyenler bilirlerki yolculukları neşe içerisindedir. Filtreleri değiştirip, fon müzikleri ile oynadığında bütün sahneler farklı farklı anlamlar kazanacaktır. Baktığın her yer nasılsa gördüğün değildir, gördüğünde olanın en yalını değildir. Algılanan filtrelenmeden sindirilemeyeceğinden sindirdiğini yönlendirebilmek verimide artırır. Aslında hikaye özün kendisidir. Melankolinin de neşeninde ikisini ayırt etmeyenler için ise yaşam karmaşayla birlikte düzen içindedir. Hiç bir zaman karmaşa olmadığını sadece farkındalıkların azaldığını ya da hızın gerisinde kaldığını fark edersin.

Birazda büyük meşe yapraklarından bahsedelim her sene kocaman yapraklarıyla yemyeşil parlarken güneşin altında sonbaharda sokakları süsleyen sararmış yapraklarını bırakırlar her sene bir sürü kuşa yuva olur zamanı geldiğinde uğurlarlar akışın içerisinde düzeni temsil ederler. Kim bilir özüne daha fazla meşe serpiliştirilenlerin kayığı ince ince dallanmış nehirlerde bilgelik ile ilerler.

2025,Ekim Mektup Özüne Ulaş