Yapbozun Bulunan Parçası

Kendin için yada bir başkası için yaşamak.

Çoğu zaman farkında olmadan içinizdeki yaşam size ait olmayan renklerde canlanır. Bu renkler öyle canlıdır ki inanılmaz çekici gözükür. Parlak saten renk bir ruju sürmek gibi açıkçası. Tutkulu dolu dolu bir renk çekici ve hoş görünümlü. Neredeyse herkesin hem kendinde sahip olmak istediği hemde sahip olduklarında bulunmasını istediği. İstenilen her zaman onaylanan olamıyor bu doğrultuda. Saten kırmızı dudaklara sahip onlarca kişi sevilmenin arzulanma ile destekleneceğini sandılar belkide bazıları bunu deneyecek kadar cesurdu fakat bazıları bunu hayal bile edemedi. Cesur olanlar denerken cesur olmayanlarda denemeyerek pişmanlık içerisinde kalırlar her halükarda ortak payda pişmanlıktır. 

 Ortak paydayı doğuran ise beğenilme arzusundan kaynaklanan özgünlüğünü yitirmedir. Yani kendin olmayı denemeden başkaları gibi olarak beğenileceğine inanmak. Belki kendini beğenmemenden belki de beğenilmeyi bilmeden büyümenin etkisidir. Açıkçası kendin olarak kabul göreceğine inanmadığın için kabul gördüğüne inandığın başkaları gibi görünmek çekici gelir. Böylelikle kabul görme isteği o kadar baskın olurki dönüştüğün objenin ne olduğunu bile bilmezsin. Sehpa da olabilirsin mesela halı da ya da kolonya hepsi kabul görür ve bulundurulur. Fakat ne ölçüde değer veririsin bilinmez çünkü değeri oluşturan parçanın özgünlüğüdür. 

 Yapbozun bir parçası olma isteği o kadar yüksektir ki yapbozun tamamı olabileceğini hiç bilmez. Küçük bir parça olmak isterkende ait olabileceğine inandığı parçaların arasına karışır ve karışır.. Böylelikle kendinden olan bütün parçalar başka hikayeler içerisinde kaybolur ve gider.

Özgünlüğün hikayeside böyledir işte ilk başta kendini görmeyen bedenler başka bedenlere haz duyar benzeme çabası ile de kendilerinden eksilte eksilte paramparça olurlar.